Friday 12 August 2011

टूथपेस्ट




शरीराची स्वच्छता अत्यंत महत्वाची . त्यातल्या त्यात दातांची स्वच्छता अधिकच महत्वाची . दातांची जर निगा राखली नाही तर किडू शकतात . तोंडाचा घाण वास येवू लागतो . सडलेले दात काढून टाकावे लागतात . जीवघेण्या वेदना सहन कराव्या लागतात .
दातांची निगा राखायला मनुष्य फार पुर्वी शिकलेला असावा. कडूनिबांच्या छोट्या फांदीपासुन दातून बनविण्याची परंपरा फार जूनी आहे. बाभळीच्या फांदीपासुन बनलेल्या दातुनने अनेकजण दात घासतांना दिसतात .टुथब्रश दररोज तोच वापरल्यामुळे तो जंतूयुक्त होवू शकतो .परंतू दातून वापरणार्‍यांना हा धोका मुळीच नाही.
दातूनच्या व्यतिरीक्त वनस्पतींपासून बनलेले घरगुती मंजन, काळे मंजन , पांढरी पावडर , आयुर्वेदिक मंजन अशा अनेक साधनांचा दात स्वच्छ करण्यासाठी वापर केला जातो. परंतू या सर्वामध्ये टूथपेस्ट अधिक लोकप्रिय आहे .
टुथपेस्टवरुन आठवले . काही दिवसापुर्वी सकाळी उठले होते . जरा झोपेच्या अधिनच होते . ब्रशवर लावण्यासाठी टूथपेस्ट दाबली. जरा जास्तच दबली. ! अनावश्यक  टूथपेस्ट मी आत ढकलण्याचा प्रयत्न करु लागले. पण भरपुर प्रयत्न करुनही यश आले नाही. टूथपेस्ट ट्युबमध्ये आत परत घालता आली नाही.
त्या टूथपेस्टकडे मी पाहात होती. डोक्यात विचारचक्र फिरायला सुरुवात झाली होती. टूथपेस्ट बोललेल्या शब्दासारखी . ट्युब म्हणजे आपले तोंड . पेस्ट बाहेर काढणे आपल्या मर्जीतले. काय बोलायचे ते आपण ठरवू शकतो. परंतू एकदा बोललेले शब्द परत घेता येत नाहीत . एकदा बाहेर पडले म्हणजे पडले !
  म्हणून जरा सांभाळुन बोला ! असेच ती पेस्ट मला सांगत असावी !    

No comments:

Post a Comment