ग्रंथालयाचे अनेक फायदे आहेत . वाचकांना अत्यल्प मोबदला मोजुन ग्रंथ वाचायला मिळतात . एवढ्या विविध प्रकारचे ग्रंथ खरेदी करणे कोणत्या एका व्यक्तीच्या आवाक्यातील नसते आणि समजा एखाद्याने प्रत्येक ग्रंथ स्वतः खरेदी करुन वाचायचे म्हटले तरी एकदा वाचून झालेल्या ग्रंथाचे पुढे काय करायचे ? ते व्यवस्थेत कोथे ठेवायचे . असे प्रश्न निर्माण होतातच .
ग्रंथालयाला इंग्रजीमध्ये आम्ही ‘ लायब्ररी ’ म्हणतो पण लायब्ररी ही फक्त पुस्तकांचीच असू शकते काय ? माझ्या ओळखीत असा एक मुलगा आहे जो “ पोस्टर लायब्ररी ” चालवतो म्हणजे भिंतीवर आम्ही विविध देखावे लावतो . तेच ते देखावे बघून बघून अगदी डोळे विटून जातात . नवीन काहीतरी भिंतीवर लावावेसे वाटते पण जुन्यांनी आधीच जागा व्यापुन टाकलेली असते . शिवाय नविन देखावे पोस्टर आणल्यावर जुने कोठे ठेवायचे ? असा प्रश्न पड्तो . “ पोस्टर लायब्ररी ” चालविणारा हा मुलगा महिण्यातुन एकदा वर्गणीदाराच्या घरी जातो आणि भिंतीवरचा जूना देखावा काढुन नविन देखावा लावून जातो . त्याच्याकडे असे अंनेक देखावे आहेत आणि ते तो फिरत्या क्रमाने वर्गणीदारांच्या घरी लावत असतो . लोकांना देखील अल्प मोबदल्यात नवनवीन देखण्यांचा आस्वाद घ्यायला मिळ्तो .
नुकताच अशा एक युवकाशी माझा परिचय झाला , तो “ फुलांची लायब्ररी ” चालवतो . हा मुलगा आठवड्यातुन एकदा वर्गणीदारांचा घरी जातो आणि त्याच्या फुलदाणीमधील फुलांचे जुने गुच्छ काढुन नविन लावून देतो कागदाची आणि प्लास्टीकची ही फुले अशा पध्दतीने घरोघरी फिरत राहतात . लोकांनाही अल्प मोबदल्यामध्ये नवनवीन पुष्परचनेचा आस्वाद घ्यायला मिळतो . नाहीतर ऐरवी धुळ बसुन काळपट पदलेली फुले फुलदाणीत घाण मांडुन बसलेली असतात .
एकदा असाच हा मुलगा आला त्याने फुलदाणीतील फुले बदलली आणि निघुन गेला. त्या मुलाने लावलेल्या फुलांचे मी निरीक्षण करु लागली . प्लास्टिकची ती फुले टवटवीत दिसत होती . पण प्लास्टिकची असल्यामुळे त्यांना कोणताही सुगंध नव्हता . ही प्लास्टिकची फुले मला तोंडावर खोटे खोटे हास्य आणणार्‍या व्यवहारी माणसारखी वाट्ली . प्लास्टिकची फुलांसारखी ही माणसे वरवर प्रसन्नवदन दिसत असतात परंतु प्लास्टिकची फुलांत जसा कोणताही सुगंध नसतो, तसा या माणसांच्या वागण्यात कोणताही प्रेमभाव नसतो . असतो तो फक्त व्यवहार !
No comments:
Post a Comment