आधुनिक बोधकथा - खोबरे

नागपंचमीचा सण होता . आईने मला दुकानातुन ओले नारळ आणायला सांगीतले मी वाण्याकडे जावुन घेवुन आले .

आज मी आणलेल्या नारळावर जरा जादाच काथ्या होता . हातात पेचकच घेवून, त्याच्या मदतीने मी नारळावरचा काथ्या काढू लागले . काथ्या त्या नारळाला घट्ट चिकटलेला होता . मोठ्या परिश्रमानंतर तो काथ्या , त्या नारळापासुन मी वेगळा केला . एक मजबुत दगड मांडला . त्या दगडावर  तो आदळला.  कवटी फ़ुटली तेव्हा कुठे आतले  चवदार , पांढरेशुभ्र खोबरे हाती आले .

त्या नारळाकडे पाहात मी विचार करु लागले. नारळाच्या सर्वात वर काथ्या आणि त्याखाली कवटी आहे . वरचा काथ्या काढावा लागतो . कवटी फ़ोडीवी लागले . त्यासाठी परिश्रम घ्यावे लागतात . तेव्हा कुठे फ़ळ म्हणून हाती खोबरे येते. म्हणजे परिश्रमानंतरच खरे फ़ळ हाती लागते .

वरवर कमी महत्वाची वस्तू आणि आतमध्ये अधीक मौल्यवान वस्तू अशीच निसर्गाची रचना असल्याचे दिसून येते . केळ्याचे साल बाजूला केल्याशिवाय आतला गर मिळत नाही . संत्रा , मोसंबी इ. फ़ळांची साल बाजूला सारावी लागते , तेव्हाच कुठे या फ़ळांचा आस्वाद घेता येतो .

जमीनीत वरच्या बाजूला खडक असतो . अत्यंत परिश्रमापुर्वक हा खडक फ़ोडून काढावा . तेव्हा कुठे जमीनीच्या आत गोड पाण्याचे , झरे लागतात .

प्रुथ्वीच्या पोटात मौल्यवान रत्नाच्या खाणी आहेत . परतू त्यासाठी कठोर परिश्रम घेवून वर वरची माती आणि खडक बाजुला सारावे लागतात . तेव्हा कुठे ही मौल्यवान रत्ने हाती लागतात .

आमच्या आयुष्यामध्ये यश म्हणजे नारळातील खोबरे परंतू हे या यशावर नानाविध अडचणींचा काथ्या आणि कवटी झाकलेली असते . हा काथ्या काढावा लागतो . कवटी फ़ोडावी लागते . म्हणजेच कठोर परिश्रमाने अडचणींवर मात करावी लागते . कुठे यशाचे खोबरे आमच्या हाती लागते . आयुष्यात जर यशाचे खोबरे खायचे असेल तर अडचणींचा काथ्या दुर सार्‍यावाच लागेल .